Zasady rozmowy konstrukcyjnej/wspierającej rodzica
z dzieckiem

Zasada pierwsza: Przygotowanie się do prowadzenia rozmowy

- tematy różnych rozmów powinny być podejmowane w odpowiednich momentach, po wcześniejszym przygotowaniu się do rozmowy

-należy unikać podejmowania ważnych problemów pod wpływem emocji- często emocje nie pozwalają na obiektywne spojrzenie na problem

-należ unikać podejmowania drażliwych tematów w obecności innych osób, szczególnie ważnych dla dziecka, aby go nie zawstydzać

-należy unikać podejmowania ważnych rozmów w czasie posiłków

-należy dokonać wyboru dnia i godziny rozmowy z dzieckiem, poinformować go o tym terminie i celu rozmowy

-należy przygotować się do rozmowy – przemyśleć problem, przygotować argumenty i ewentualne konsekwencje, w razie dalszego niewłaściwego postępowania

Zasada druga – jedna rozmowa - jeden problem

- w czasie rozmowy nie odwołujemy się do tego, co było w przeszłości, z czego dziecko zostało już rozliczone

-jeżeli dziecko popełniło to samo wykroczenie, analizujemy z dzieckiem, dlaczego tak się stało, jak poprzednio został rozwiązany ten problem, jakie konsekwencje będą

-absolutnie unikamy stwierdzeń „nie można Ci ufać, znowu narozrabiałeś, jesteś nieodpowiedzialny,” itp.

Zasada trzecia – rozprawmy się z problemem, unikajmy uogólnień

-dziecko musi wiedzieć, że nadal jest kochane, natomiast musi ponieść konsekwencje ze względu na zachowanie, które naruszyło ustalone zasady

-unikamy uogólnienia – coś, co się przydarzyło raz, nie oznacza, że się będzie powtarzało

Zasada czwarta – potwierdzamy zarzuty konkretnymi faktami, nie domysłami

-nie można w rozmowie posługiwać się domysłami, czy niepotwierdzonymi informacjami od innych osób

Zasada piąta –nie używamy zwrotów „TY NIGDY”, „TY ZAWSZE”

-stosowanie właściwych zwrotów pozwoli na uniknięcie oceniania i krytykowania dziecka, co zawsze wywołuje bunt osoby, z którą rozmawiamy

-warto przyjąć wyjaśnienia dziecka, mówiąc, że jesteśmy skłonni mu uwierzyć, przyjąć jego wersję, ale problem wymaga wyjaśnienia np. z panią wychowawczynią

-rodzice, chcąc przedstawić swoje argumenty, powinni odwoływać się do własnych emocji, posługując się zwrotami typu „Ja uważam”, „Mam wrażenie, że”

Zasada szósta – przerywamy rozmowę w sytuacji narastającej złości

-gdy narasta napięcie, złość, niezadowolenie, należy przerwać rozmowę, aby nie zwielokrotnić oskarżeń i nie poprowadzić rozmowy w niepożądanym kierunku wzajemnych oskarżeń

Zasada siódma – zaopiekowanie się sobą po przerwaniu rozmowy

-należy wyciszyć własne emocje, przygotować się do podjęcia dalszej rozmowy

-nie rozpatrujemy winy dziecka w stylu „ Nie wiem, dlaczego tak mnie rani , czy mogę mu zaufać”, ponieważ negatywne emocje będą narastać

-warto wtedy powtarzać sobie „spokój, spokój”, tłumaczyć sobie, że emocje w niczym nam nie pomogą

Zasada ósma –całkowicie eliminujemy szantaż emocjonalny

- stosując szantaż emocjonalny wzbudzamy niezdrowe poczucie winy u dziecka, co może prowadzić do zaburzeń psychiki

-jeżeli będziemy używać wyrażeń typu: „Doprowadzisz mnie do zawału” ,”Przez ciebie trafię do szpitala” itp., to początkowo dziecko będzie ulegać rodzicowi, ale z biegiem czasu jego uczucie do rodzica może być coraz mniejsze

Opracowano na postawie Grażyny Kowalczyk - Zasady prowadzenia rozmowy wspierającej/konstruktywnej rozmowy rodzica z dzieckiem, Program Szkolenia z Zakresu Zdrowia Psychicznego Dzieci i Młodzieży

Opracował pedagog szkolny Agata Glac